Şehitlikleri İmar Cemiyeti Kongresinin Kararları Çanakkale’de Türklüğe Lâyık Bir Abide Dikilecek

Dün öğleden sonra saat 2 de Şehzadebaşı Letafet apartmanındaki halk partisi merkezinde «Şehitlikleri İmar Cemiyeti» azalan toplanarak senelik kongrelerini yapmışlardır. Kongreyi cemiyet başkanı Cevdet Kerim açmış, bundan sonra idare heyeti raporu okunarak cemiyetin bir senelik faaliyeti gözden geçirilmiştir. Birçok azalar söz alarak cemiyet faaliyetlerinin artması ve gelir kaynakları bulunabilmesi için yapılması lâzım gelen işleri sayarak düşüncelerini bildirmişlerdir. Gelirin artması için takvim ve muhtıra çıkarılması, idarei hususiye ve belediye bütçelerinden yardım istenmesi, hususî şirketlere müracaatlar yapılması, rozet dağıtılması, aza adedinin çoğaltılarak cemiyetin bütün Türkiye’ye teşmili esasları ittifakla kabul olunmuştur. Yapılacak işler arasında Edirnekapı şehitliğinde yapılmakta olan imar işine devam olunması, Çanakkale şehitliğinin bir, bir buçuk milyon liralık muazzam bir abide ile tezyini ve orasının Türk kahramanlığına lâyık bir şehitlik haline konması; yabancı ülkelerde  (Yugoslavya, Avusturya, Suriye…) ki şehitlerimize birer şehitlik ve abide kurulması gibi vazifeler gösterilmiştir.

Sonra açık namzet usulü ile yeni idare heyeti seçilmiştir. İttifakla seçilen yeni idare yeti şunlardır: Cevdet Kerim, Cemal, (Nemli zade), Sani Yaver (doktor), Kadri (hayvan borsası azasından), Hikmet (doktor), Süleyman (mezarlıklar müdürü), Fehmi (müftü), Salih (Emlâki milliyeden), İsmail Sıtkı (Şehir Meclisi azasından)

Kongre saat dörtte hitam bulmuş, tutulan otobüs ve otomobillerle kongreye gelen cemiyet azası Edirnekapı şehitliğine götürülmüşlerdir. Edirnekapı şehitliği toplu olarak dolaşılmış ve cemiyetin bu şehitlikteki faaliyeti görülmüştür. Cemiyet bu şehitlikte göze çarpan bir varlık göstermiştir.

Mezarlıkta yedi bin tane şehit yatmaktadır. Bu şehitlerin her birinin mezarı ayni intizamla meydana çıkarılacaktır. Şehitlik içinde ayrıca muntazam yollar açılmış, çiçekler yetiştirilmiş, ağaçlar büyütülmüştür.[1]

[1] Son Posta, 9 Birinci Kanun 1935.